Als je als kind een droom hebt en die droom wordt werkelijkheid, dan kan dat beangstigend voelen. Want wat als hetgeen waarvan je al je hele leven denkt dat het je gelukkig gaat maken dat misschien niet doet? Hoe dan ook is het altijd het risico waard, want die droom kan ook werkelijkheid worden en dan leef je jouw droomleven. Dat is wat mij gebeurde een paar maanden geleden. Mijn grootste droom werd werkelijkheid: leven als een digital nomad.
Ik geloof heel erg in groot dromen, want alles is mogelijk, dus focus op wat je gelukkig maakt en doe je best om dat te bereiken. Hoe groot of onrealistisch het ook mag lijken voor jezelf of de buitenwereld. Eind 2021 werd ik 25 en merkte ik dat ik in een beetje in de knoop zat met mezelf over wat ik met mijn leven wilde en wat mij nu echt gelukkig maakte. Ik besloot in november 2021 een vriendin te gaan bezoeken in de Dominicaanse Republiek om zo even tot rust te kunnen komen en om goed over alles na te kunnen denken zonder midden in mijn eigen drukke leven te zitten. Deze reis had mij duidelijk gemaakt dat ik niet uit angst moest kiezen voor veiligheid, maar het risico moest nemen en moest doen wat mij echt gelukkig maakte. En dat is reizen en nieuwe plekken ontdekken. Ik besloot om deze gevoelens te delen met mijn werkgevers om ze onderdeel te maken van mijn zoektocht. Tot mijn grote verbazing wilde ze na een aantal gesprekken mij de kans geven om mijn droom achterna te gaan en toch werkzaam te blijven bij JongLeren. In februari 2022 pakte ik mijn backpack in om weer terug te keren naar de Dominicaanse Republiek.
Natuurlijk klinkt dit allemaal fantastisch en als een grote vakantie en meestal voelt dit ook zo, maar zoals met alles zijn er ook andere kanten aan dit leven. Allereerst heb je te maken met een tijdsverschil wat de communicatie met familie en vrienden lastig kan maken. Mijn lieve tante is een tijdje geleden ziek geworden en dan zit je aan de andere kant van de wereld, wat heel machteloos kan voelen want je wil niets liever dan er voor je familie zijn en vooral je tante een dikke knuffel geven. Ook is het niet zo dat je al je problemen achterlaat in Europa, nee die neem je gewoon met je mee. Dit kan ook voor lastige momenten zorgen en dan zit je daar alleen aan de andere kant van de wereld. Ook heb je te maken met cultuurverschillen die soms best heftig kunnen zijn. Zelf heb ik daar niet zo snel last en ik kan ik me makkelijk aanpassen. Maar de verhalen die ik van mijn Dominicaanse vrienden heb gehoord over hun leven geven me kippenvel en soms vind ik het best lastig om hier mee om te gaan. Het doet me beseffen hoeveel geluk ik heb dat ik in Nederland ben geboren met alle privileges die daarbij horen, maar het zorgt ook veel een gevoel van onmacht, het voelt zo oneerlijk.
Nu wegen deze dingen (voor mij) zeker niet op tegen alle positieve kanten. Het geeft enorm veel vrijheid doordat je grotendeels zelf je dag kan inplannen. Ook werk ik halve dagen wat er voor zorgt dat ik mijn middagen kan vullen met dingen die ik leuk vind. Het leven in Cabarete heeft mij al zoveel geleerd en enorm geïnspireerd. Het is een klein dorp en er is verder niets behalve het strand en een supermarkt. Het heeft me laten zien hoe simpel geluk kan zijn en dat ik eigenlijk gelukkiger ben met minder. De meeste van mijn vrienden zijn ook Dominicaans waardoor ik echt werd ondergedompeld in de cultuur en enorm geïnspireerd ben door de levenswijze van de mensen daar. Binnen de community waar ik leef is er geen ongelijkheid en iedereen helpt elkaar financieel, maar ook mentaal als dat nodig is. Ook ben ik een grote fan van de Latijnse cultuur. Mensen zijn enorm vriendelijk, overal is muziek, iedereen danst, het is altijd een groot feest. Verder heeft deze manier van leven mij ook geleerd dat ik het fijn vind om voor langere tijd op een plek te zijn zodat ik echt kan connecten met de locals en onderdeel kan zijn van de community. Ik vind het ook leuk om te reizen en delen van de wereld te zien, maar voor nu is Cabarete wel mijn thuis.
Ik had gehoopt dat dit avontuur wat rust zou creëren voor mij. Het plan was altijd om weer terug te keren naar Málaga en daar weer verder te gaan met mijn leven. Ik merkte echter gedurende mijn tijd daar dat ik er meer en meer achter kwam wat mij echt gelukkig maakt en dat is dit leven. Wat ik lastig vond is dat het me een ondankbaar gevoel gaf want ik voelde me al zo dankbaar voor deze maanden en deze kans, en dan was het nu nog niet genoeg. Aan de andere kant geloof ik heel erg dat als iets je echt gelukkig maakt je daar niet van moet weglopen. Dat moet je juist omarmen en vertrouw er op dat er dingen op je pad gaan komen die jou helpen dat geluk achterna te gaan. Dit heeft mij best wat angst opgeleverd, maar de liefde voor het leven in Cabarete was groter waardoor ik het gesprek ben aangegaan met mijn werkgevers en tot mijn grote geluk mag ik vanuit Latijns Amerika blijven werken. Wat is jouw grootste hartewens? Wat zou jij het allerliefste doen?
